یادداشت عطیه میرزاامیری

        خیلی فکر کردم در مورد این کتاب چی بنویسم و درنهایت دارم فی‌البداهه می‌نویسم.
سخت‌پوست کتاب خوبی بودا ولی نه از اون مدل خوبا که آدم یک‌سره درگیرش بشه و هی بخونه و بخونه و بخونه. کتاب با حجم کمش، تقریبا نزدیک یک ماه ونیم، دو ماه طول کشید خوندنش برای من. به ابژه‌های پدر ایرانی‌ای برمی‌خوردم که یه جاهایی حس می‌کردم بابای خودم رو دارم می‌بینم.
خوندنش بهم نچسبید ولی فکرم رو بعد از اتمام، درگیر کرد.
پس باید بگم: کتاب خوبیه اما به هرکسی پیشنهاد نمی‌کنم.