یادداشت 𝙷𝚘𝚖𝚊 𝚃𝚊𝚟𝚘𝚞𝚜𝚒𝚊𝚗

        یه رمان روان کاوانه بود ؛ یه سفر به ذهن یه مرد که هم عاشق بود، هم خودشیفته. فرم داستان سیال ذهنه و همین باعث می‌شه لحظه‌به‌لحظه با فکرهای راوی حرکت کنی، تو سردرگمی‌هاش گم بشی
زن داستان، انگار صدایی خاموشه که کسی نمی‌شنوه و فهمیده نمیشه
آخرش دلم برای هر دوشون سوخت بخاطر حرفهایی که هیچ وقت گفته نشد
در کل دوستش داشتم 
البته ترجمه ی بی نقص هم تاثیرگذار بود