یادداشت dream.m

        توی این دو جلد از کلیدر، اتفاقات اغلب مردانه ان و دولت آبادی مانیفیست های سیاسی خودش رو از زبان کاراکتر های یاغی فرودست داستان بیرون داده که انصافا هم نه تنها خسته کننده و ملال آور نیست که جذاب و پرکشش و هنرمندانه هم هست. 
توی این دو جلد هم نقش زنان کم‌ اما پررنگه ، اگرچه داستان اساسا مردانه است اما حضور به موقع ، واقعی و موثر زنان، (باتوجه به فرهنگ جامعه عشایری و روستایی و برحه تاریخی اتفاق ها) به روایت رنگ و بویی عاطفی و احساسی هم داده که خشونت حوادث رو تعدیل می کنه و رنگی زنانه از  زندگی به اون می پاشه. 
چیزی که برای من توی این داستان دوست داشتنی تره، حضور کوتاه اما قدرتمند مادره. بالقیس که به معنای واقعی کلمه مادری می‌کنه. دلسوز، غمخوار، خستگی ناپذیر، و مثل تمام مادرها به شکلی نامیرا. هرجا حرف از عشق هست مادر اونجاست، هروقت حرف از جسارت هست مادر اونجاست و هروقت هم حرف از فداکاری میشه بازم مادر اول از همه اونجاست. مادر کمرنگ، گم، پنهان، اغلب در پستو، اما همیشه هست. چه کلمه بزرگیه مادر...
.......
از کتاب صوتی که هربار هدیه میگیرم