یادداشت

        به خاطر بوفالوها به قدری جذاب بود که همه‌اش رو یک‌نفس خوندم و بین خوندنش حتی نیم‌ساعت هم فاصله نیفتاد. روون و پرهیجان و ماجراجویانه بود و نمی‌شد کنارش گذاشت. 
‌
داستانش هم به نحوی رئالیسم جادویی بود و سبک خاصی داشت. داستان در مورد پسر جوونیه که به شهرهای مختلف ایران سفر می‌کنه و ماجراهای خیلی عجیبی براش رخ می‌ده؛ اما نویسنده طوری داستان رو نوشته که انگار هیچ‌کدوم از این اتفاقات عجیب نیستن! 
‌
‌و نکته‌ی جالب این‌جاست که سهیل سرگلزایی واقعاً به جاهای زیادی سفر کرده و توی پیج اینستاش می‌تونید عکس‌های مربوط به سفرهای مختلفش رو ببینید.