یادداشت زهرا میکائیلی

        اول که کتاب را دیدم خیلی کیف کردم. من و دخترم چند جلد از مجموعه نامه‌های فیلیکس را خوانده‌ایم و از اطلاعات خوبی که درباره‌ی کشورهای مختلف دارد و نامه‌‌هایی  که برای بچه‌ها دارد، خیلی لذت برده‌ایم. خوشحال شدم که برای شناخت ایران هم چنین کتابی درآمده است. 
اما دو تا مسئله را در این کتاب دوست نداشتم. یکی اینکه اطلاعات خیلی زیادی دارد، نامه‌ها سلسله‌وار و پشت‌هم اطلاعات می‌دهند، در این حد که بچه چیزی از انها یادش نمی‌ماند.
برای جذاب‌تر شدن گاهی تکه‌های عاشقانه اضافه کرده _مثلا یکی از دخترهای جوانی که در کاروانسرا می‌بیند با پسری از اقوامش امده و در یکی از  نامه‌ها نیلی می‌گوید فکر می‌کنم او را دوست دارد_ که مناسب مخاطب این کتاب یعنی دبستانی‌ها نیست. 
تصویرگری کتاب قشنگ است. هرچند زیاد به یک خانه و خانواده ایرانی شبیه نیست و به نظرم برای پسند غیر ایرانی‌ها اینطور طراحی شده.
هیچکدام  از خانم‌هایی که به عنوان گردشگر یا بازدید کننده در جاهای مختلف کشیده باحجاب نیستند، همه روسری و شالِ خیلی خیلی شل.
درصورتی که بخواهیم و نخواهیم زنان ایران از همه‌ی اعتقادات هستند.
تعداد زیاد نامه‌ها از نکات خیلی خوب و جذاب کتاب است.