یادداشت Saba

        صبح تمومش کردم و حقیقتش دلم میخواد جلد سوم رو همین امشب شروع کنم بس که پایانش فوق العاده بود.
قلم ریوردن کشش همیشگی خودش رو داشت.دوباره افسانه های یونان رو به نحوی دلنشین و طنز بسط داده بود و دنیایی رنگارنگ و سرتاسر جذابیت خلق کرده بود.
علاوه بر دنیاسازی و فضاسازی بی نظیر ریک ریوردن،یکی دیگه از نقاط قوت آثارش چینش درست وقایع و طرح معما ها در بهترین زمان ممکنه.این باعث میشه کنجکاوی من برای ادامه داستان افزایش پیدا کنه علاوه بر اینکه هیچ وقت روند داستان از نظرم حوصله سر بر نباشه.
شخصیت سازی نسبت به جلد پیش پیشرفت داشت.به صورت کلی شخصیتی وجود نداشت که من توی این دو جلد ازش بیزار باشم یا خیلی دوسش داشته باشم حتی اون کاراکتر های منفی هم جذابیت خودشون رو داشتن و دلایلی برای کارهاشون. به نظرم مهمترین مسئله واسه ساخت یه شخصیت منفی اینه که دلیل منطقی ( حداقل از نگاه خودش) واسه کارهاش داشته باشه تا خواننده بتونه درکش کنه.
منظورم از رشد شخصیت پردازی هم این بود که توی جلد قبل کاراکتر ها واسه من جالب بودن و نسبت بهشون کنجکاو بودم اما اونقدر شاید احساس نزدیکی نمی‌کردم بهشون.ولی این بار تونستم شخصیت آنابث رو درک و لمس کنم و اون فصل داستان واقعا قوی بود.
پایان بندی هم بهترین پایان ممکن بود.اینقدر اتفاقی که افتاد شگفت انگیز و جذاب بود که دیگه محاله این مجموعه رو رها کنم.کاملا طوری طراحی شده بود که کشش خواننده به ادامه داستان افزایش پیدا کنه.

💢حالا بریم سراغ نقاط ضعف:
هشدار اسپویل :
اول اینکه من هویت تایسون رو حدس زدم چون مشابهش رو جلد پیش دیده بودم( گروو) و اینکه با وجود اینکه پرسی این همه ماجرا رو از سر گذرانده بود یه ذره غیرمنطقیه که بعد یه سال متوجه ماجرا نشده باشه.
دوما یه جاهایی( همیشه نه ولی یه جاهایی) وقتی یه اتفاق خیلی دراماتیک میفته ریوردن نمیتونه عمق فاجعه و درد رو نشون بده.مثلا دوباره اواسط کتاب و تایسون... من خیلی واضح از بس واکنش شخصیت ها آبکی بود میدونستم که خب جای ناراحتی نیست.در حالی که باید اون بخش داستان اونقدر قوی می بود که من متاثر میشدم حداقل.

اما خب این نقاط ضعف اونقدر آزاردهنده نبود که بخوام کتاب رو زیرسوال ببرم.
به هرحال لذت بردم و پیشنهاد میدم پرسی جکسون رو حتما تو لیست کتابهاتون بذارین چون پشیمون نمیشین