یادداشت سید حسن عمادی

        زیارت عاشورا به ترجمه‌ی سید مهدی شجاعی
از مجموعه‌ی «نیایش‌ها و زیارت‌ها»

ترجمه‌ای روان، ساده و خواندنی

قبل از این، ترجمه‌ی دعای کمیل، مناجات شعبانیه و دعای عرفه رو از این مجموعه خونده بودم. برگ برنده‌ی ترجمه‌ی اون سه کتاب، لحن شاعرانه و لطیفش بود که حس و حال اون نیایش (بار معنایی و ادبیِ عبارات عربی) رو بازسازی می‌کرد. اما اینجا، لهجه‌ی ترجمه رسمی و دقیق‌تر بود.
اوایل زیارت کمی جا خوردم از این -شاید- عقبگرد؛ اما بعد دیدم که درستش همین رسمی و دقیق شدنه، چون زبان خود زیارتنامه هم رسمی‌ـه و لحن ادبی نداره. همین نشون میده که عبارت‌پردازی‌های آ. شجاعی در ترجمه‌ی «نیایش‌ها»، اظهار فضل نبوده و به اقتضای ضرورت سبکیِ متن مبدأ بوده.

با خوندن این «زیارت»، ارزیابی‌م از مجموعه‌ی «نیایش‌ها و زیارت‌ها» کامل‌تر شد و روی دیگرِ سکه رو هم دیدم.

در بخش دوم کتاب، «صلوات بر امام حسین (ع)» نقل و ترجمه شده. دعای زیبایی بود که شاید بعضی عبارت‌هاش رو قبلاً شنیده بودم ولی کامل نخونده بودم.