یادداشت ریحانه شهبازی

        استخراج قدرت از درون ضعف، استخراج ایمان از قلب بی‌ایمانی، بیرون کشیدن آرامش از اعماق آشفتگی‌ها و تراشیدن و سخت تراشیدن سنگ حجیم و بی‌قواره‌ی سرخوردگی‌ها آن‌گونه که از درون آن پیکره‌ی صیقل و سنگی استوار دلبستگی به آینده بیرون کشیده شود... این وظیفه‌ی انسان عصر ما است و این وظیفه‌ی من و تو است به عنوان آدم‌هایی که ناگزیر عصر خویش را پذیرفته‌ایم و با آن درگیر شده‌ایم.

کتاب چهل نامه‌ی کوتاه به همسرم، حاصل عمیق شدن در لحظات خرد و کلان زندگی است. کتابی که به نظر می‌رسد متمرکز بر روابط همسران و سراسر عاشقانه است، اما با خواندن آن این تصور تغییر می‌کند؛ چون نادر ابراهیمی خطاب به همسرش، از دغدغه‌های بسیاری صحبت کرده است. البته بسیاری از این موضوعات به مسائل زندگی مشترک مرتبط هستند؛ اما از سیاست، اخلاقیات، ویژگی‌های انسان عصر حاضر و... هم سخن به میان آمده است. درباره‌ی زندگی مشترک نیز برخی نامه‌ها که از تجربه‌ای عمیق و طولانی برآمده‌اند، در چندین جمله بهترین درس‌های زندگی را منتقل می‌کنند؛ مثل نامه‌ی دهم (قهر و رنج)، سیزدهم (نگهداری از حرمت در زندگی)، سی و پنجم (کلمات و زبان گفتگو) و سی و نهم (خشم در رابطه و گذر زمان). ابراهیمی در این نامه‌ها علاوه بر بررسی مسئله و پرداختن به ریشه‌ها، عواقب احتمالی برخی کنش‌ها را نیز بررسی می‌کند؛ به نحوی که کارکرد آن از جلسات مشاوره و راهنمایی‌های این چنینی بیشتر است. در نهایت اینکه شاید اگر زمانی دیگر و به شکل مکتوب و یک‌باره کتاب را می‌خواندم، بسیاری از نامه‌ها به نظرم کلیشه‌ای و شعاری می‌آمد؛ اما شنیدن تدریجی نسخه‌ی صوتی آن با صدای پیام دهکردی و در این بازه از زندگی‌ام، باعث شد چهل نامه‌ی کوتاه جزو مفیدترین کتاب‌ها برایم باشد.