یادداشت مرتضی اسکویی

        این کتاب با تحلیل‌های جالب و نتیجه‌گیری‌های سریع، خواننده را همراه می‌کند و از حالت یک دستورالعمل خشک خارج شده و بیشتر شبیه یک گزارش پژوهشی کاربردی جلوه می‌کند.

کتاب خیلی زود به پرسش اصلی عنوان خود پاسخ می‌دهد و «باغبانی» را به‌عنوان روشی بهینه برای تربیت فرزند معرفی می‌کند.

در فصل‌های مختلف کتاب موضوعات قابل‌توجهی مطرح شده که هرکدام با مثال‌های متنوع همراه‌اند. یکی از این مثال‌ها چنین است:

در یک آزمایش، فردی با دستان بسته در اتاق قرار دارد و روبه‌روی او یک دکمه وجود دارد. او با استفاده از سر، دکمه را روشن و خاموش می‌کند. سپس کودکان یکی‌یکی وارد اتاق می‌شوند و از آن‌ها خواسته می‌شود همان کار را انجام دهند. بیشتر کودکان در این مرحله با دست دکمه را فشار می‌دهند.

در ادامه آزمایش، دست‌های فرد باز می‌شود، اما او همچنان با سر دکمه را روشن و خاموش می‌کند. این بار، اغلب کودکانی که وارد اتاق می‌شوند، با سر همان کار را تکرار می‌کنند.

نتیجه جالب این آزمایش این است که کودکان در یادگیری بصری، به اهداف و دلایل رفتار توجه می‌کنند نه فقط به خودِ عمل. وقتی دست‌های فرد بسته است، کودکان منطقی برای استفاده از سر می‌یابند، اما وقتی دست‌های او آزاد است و باز هم از سر استفاده می‌کند، دیگر دست را انتخاب نمی‌کنند و از سر تقلید می‌کنند. این آزمایش با زبان‌های مختلف هم تکرار شد و تنها زمانی که آزمونگر هم‌زبان کودکان و دست‌هایش باز بود، تقلید کامل صورت گرفت.

به‌عنوان یک والد، نتیجه‌ای که از این آزمایش می‌گیرم این است که کودکان بیشتر از وسایل، «اهداف و نیت رفتار ما» را تقلید می‌کنند.