یادداشت آتنا ثنائی فرد

        پسر عیسا یک مجموعه داستان کوتاهه که بی‌شباهت به رمان نیست. عمده‌ی داستان‌ها راجع به خلافکارها و آدم‌های مطروده که انگار زنده یا مرده بودن‌شون اهمیت چندانی نداره.
‌
نویسنده شیوه‌ی نگارش متفاوت و عجیبی داره و بعضی جملات کمی نامفهوم به نظر می‌رسن. یا خود داستان‌ها شروع و پایان بسیار مبهمی دارن و بیشتر شامل چندتا صحنه‌ی پراکنده‌ان که درکنار هم قرار گرفتن. البته نمی‌شه به این سبک ایراد گرفت اما درهرحال ممکنه موردپسند همه هم نباشه. 
‌
چندتا از داستان‌ها رو خیلی دوست داشتم و به دلم نشست. اما مطمئناً از بهترین کتاب‌هاییه که خوندم هم نبود.