یادداشت - Geli

        — بعنوان اولین کتابی که از هرمان هسه خوندم؛ واقعا وجودم رو لمس کرد، شروع کتاب با افکار پر ترس و چارچوب گناه‌آمیز بچه‌ای بود که افکار منطقی و انتقاد داشت ریسه‌های اعتقادات بچگیشو از هم پاره می‌کرد و فکر می‌کرد دنیا به آخر رسیده. 
— احساس عذاب‌وجدان و گناه و زیرپا گذاشتن اعتماد آدم‌های مهم زندگیش روی روزهای کودکیش سایه انداخته بود و به مرور یادگرفت یک‌سری چیزها لازمه طبیعی برای بقای هر  آدمیه؛ نه لزوما یک گناه یا پایمال کردن حقوق انسانی.
— همذات‌پنداری شدیدی با این شخصیت داشتم و دیدگاه جالب هرمان هسه نسبت به دین‌ها و افکاری که از ابتدا باهاشون خو گرفتیم (مثل مذهب) هم روی طرز نگرش خودم موثر بود. از تلفیق دین و فلسلفه هم لذت بردم.
— در نهایت بنظر من پایانِ خوبی داشت، یا حداقل مورد پسند من  بود و مناسب‌ترین کتابی بود که توی اون روزها می‌تونستم بخونم.