یادداشت حسین کلاکج

        اول اینکه باید تاسف بخورم برای خودمون، ما می‌تونیم بی‌نظیرترین کتاب‌ها رو درباره‌ی ظلم‌هایی که به ما شده بنویسیم، اما گرفتار روایت‌های سطحی و فانتزی و شعاری شدیم.
چیزی که کتاب آخرین دختر ابدا گرفتارش نشد، و هم حرف و تفکر و منجی‌سازی توسط کتاب منتقل شد و انجام گرفت، هم خیلی روون یه داستان روایت شد.
طوری که یه جاهایی از کتاب من خواننده هم به شدت غمگین و عصبی شدم.
و یه نکته‌ی مهم کتاب هم اینه که اسم آمریکا به عنوان یه منجی و قدرت خیر بارها و بارها آورده شد، اما اسم حشدالشعبی که آزادکننده‌ی کوچو بود فقط یه دفعه آورده شد، اونم به دلیل عضویت سعید در اون!

البته ادبیات کتاب اساسا غربی بود!
یعنی کتاب با استانداردها و واژه‌های اونا نوشته شده بود.
ترجمه‌ی خوبی داشت، و گاهی هم اطلاعات حاشیه‌ای خوبی داشت؛ مثل اختلاف احزاب کردی.

در مجموع باید گفت که کتاب خوبی بود، و به راحتی منجی اصلی رو‌ ‌حذف کرد...