یادداشت

        خدای من هر صفحه از این کتاب نفس من رو بند می‌آورد.

و اما داستان کتاب چیزی نیست جز زندگی واسیلی. همین. هیچ اکشن و حتی هیچ سفری در این داستان نیست اما شما رو وادار به ساعتها نشستن و خوندن میکنه.
و چی بگم از قلم آندری‌یف و ترجمه و ترجمه و ترجمه‌ی شاهکار. توصیفاتی که فقط میتونه الهام یک خدای شعر در ذهن آندری‌یف باشه.

آندری‌یف رو به عنوان پدر اکسپرسیونیسم ادبیات روس میشناسن و سبک ادبی‌اش رو ترکیبی از عناصر مکاتب ادبی رئالیسم، طبیعت‌گرایی و نمادگرایی روسی. اما فارغ از ایسم‌ها باید بود و فقط خواند و لذت تام برد.

سفر فیزیکی در داستان نیست اما روح واسیلی دائم در سفر هست در حال تکامل و یا حتی در حال سقوط.
دومین کتابی هست که از آندی‌یف خوندم و یکی از بزرگترین دستاورد هایی که در کتاب خوندنم دارم آشنایی با این قلم هست. تا حدودی جنس آندری‌یف با تولستوی برای من شبیه به هم هستن و در تمام مدتی که زندگی واسیلی رو میخوندم به یاد پدر سرگی افتادم.