یادداشت نرجس درزاده

        رضا براهنی در این کتاب اول از رابطه ی بین شاعر و اشیا و همچنین نماد ها و سمبل ها و استعاره ها و کاربرد شون در شعر صحبت کرده ....و  اینکه الهام چگونه به شعر میرسه و رابطه ی بین عرفان و شعر (در انتها ) و البته وارد شعر کلاسیک به غیر از مولوی نشده و فقط  شعر نو رو بررسی کرده ...
و در مورد روح حماسه در شعر صحبت کرده  ...
و اینکه موسیقی کلمات و شعر چه گونه و در چه مواردی باید باشند و همگام با کلمات حرکت کنند ....
و  بعد بعضی از شعر های نیما وشاملو و  فروغ و نادر پور رو هم نقد  کرده  ......اما در مورد فروغ  بیشتر جهان بینی فروغ رو مورد بررسی قرار داده تا انتقاد و اینکه اشیا چگونه در شعر خصوصی فروغ که بعدا به شعر  عمومی تغییر شکل می ده ...صحبت کرده ...
و گریزی زده به شعر های آرتور رمبو ، سن ژون پرس ،سیروس آتابای ....و سپانلو و کسرائی .... (به طور جزئی )
و در ادامه مبحث سوررئالیست در شعر رو بیان کرده و دستاوردهای این سبک به شعرهای غربی و ایرانی  ...
البته این کتاب سه جلده و در دو جلد دیگه به شاعر های دیگر هم پرداخته  ،،،،

و در جلد یک بیشتر مفاهیم ماهوی شعر مورد نظر بوده تا به طور تخصصی پرداختن  .....
و البته براهنی لزوم دسترس پذیری به دیالکتیک در شعر رو ضروری می دونه  ...
در کل برای من این کتاب مفید بود  و برای اون ها که دغدغه شعر دارند هم توصیه می کنم بخونند .