یادداشت مهتاب تیموری

                توی کتابهایی که اخیرا خوندم،به هیچ کدوم ۵ ستاره ندادم چون به نظرم هر کدومشون یه مشکلی داشتن ولی کتابفروش خیابان ادوارد براون لذت بخش ترینشون بود.
تو ژانر طنز کتابهای خیلی کمی خوندم و از بین اون خیلی کم‌ها،فکر میکنم دو یا سه تاشون ایرانی بودن.
تعجب میکنم که چرا کتابی مثل مغازه خودکشی ژان تولی انقدر به چشم میاد با اینکه کلی ایراد داره ولی کتابهای خوبی مثل کتابفروش خیابان ادوارد براون زیاد خونده نمیشه.
هرچند فکر میکنم یکی از علت هاش غریبه بودن خواننده ی ایرانی با داستان ایرانی هست ولی حقیقتا باید فکری به حال این مسئله کرد‌.
(چقدر طولانی شد)
توی کتاب حال و هوای کتابفروشی،خیابان انقلاب و تخیل ها و خاطراتم از خود خیابان ادوارد براون رو لمس کردم.
نقطه قوت دیگه طنز خیلی زیبا و اشاره به کتابهاس که خیلی قشنگ بود.
حداقل من باهاش بلند بلند خندیدم. قلمتون مانا اقای پوررمضانی عزیز.