یادداشت دریا

        احساسات زیادی رو درونم بیدار کرد.
یک دقیقه برای خودم، به وقت گذاشتن برای خود تاکید می‌کنه و اینکه همین یک دقیقه‌های کوتاه چقدر می‌تونه حالمونو خوب کنه و وقتی حالمون خوب باشه، چقدر می‌تونیم با دیگران هم بهتر رفتار کنیم، کارایی‌مون بالاتر می‌ره و احساس رضایت بیشتری از خودمون خواهیم داشت، فقط با یک دقیقه برای خودم.
یکی از مثال‌هاش وقتیه که یکی خسته از سر کار داره برمی‌گرده با سرعت و باید زودتر برسه به خونه، دلش می‌خواد یه نوار بذاره گوش بده ولی وقتشو نداره که برای این کار صبر کنه. همه‌مون تجربه‌ی چنین موقعیتایی رو داشتیم، اگه این یک دقیقه رو به خودش اختصاص بده و اگه نده رو می‌تونیم با هم مقایسه کنیم. رفتارمون وقتی حس می‌کنیم زیادی از خودمون برای دیگران گذشتیم، معمولا طلبکارانه‌ست نه؟ احساس می‌کنیم به اندازه‌ی کافی ازمون قدردانی نمی‌شه، در حالی که دیگران هم همین حسو دارن. اگه یه‌کم بیشتر برای خودم وقت بذارم، مطمئنا این احساسات منفی هم کمتر می‌شه.