یادداشت امیرحسین

                بدون اغراق از اواسط کتاب نمی توان آن را زمین گذاشت و قطعا یکی از پر تعلیق ترین بیوگرافی هاییست که هرچند به لحاظ ساختار روایی اصلا قدرمند نیست اما چون بر گرفته از داستان به شدت دراماتیک شخصیتی واقعی است خواننده را واقعا با خود همراه می کند. احمدِ احمد، انسان پیچده ای نیست یا لااقل تمام سعیش را کرده که روایتی بسیار ساده و معمولی از زندگیش بدهد؛ بدون هیچ آلایش و پیچیدگی که اتفاقا نقطه قوت کتاب همین است.  خاطرات راوی اصلا به درون لفافه ی مصلحت نمی رود و خیلی روراست بیان می شود تا خواننده هم به سادگی با تمام آن ارتباط برقرار کند.
به هرصورت باید پذیرفت نیمه اول کتاب هرچند محمل تجربه های بی نظیر او از هیئت موتلفه، انجمن حجتیه، حزب ملل اسلامی، حزب الله و زندان قصر و اوین و قزل قلعه اما رمق نیمه دوم را ندارد. تجربه زندگی مشترک او با فاطمه فرتوک زاده و ورود او به سازمان مجاهدین خلق تجربه ایست تکان دهنده برای تمام خواننده ها!