یادداشت Milad Rezaie

        تصویری از جامعه‌ای که هنوز تمام نشده

دیکنز در این اثر نه‌تنها فریاد کارگران فراموش‌شده را بازتاب می‌دهد، بلکه با نگاهی تیزبینانه به ما نشان می‌دهد که چه بر سر انسان می‌آید، وقتی تخیل را از کودک می‌گیری و او را فقط با «واقعیت» پرورش می‌دهی.

شخصیت‌هایی مثل گرادگرایند و باندربی می‌توانند در هر عصر و کشوری دوباره متولد شوند: سیاستمدارانی که همه‌چیز را با عدد و منطق می‌سنجند و فراموش می‌کنند انسان چیزی فراتر از یک تابع اقتصادی است. لوئیزا، دختر قربانی‌شده‌ی این منطق سرد، نماد نسلی‌ست که به‌خاطر سرکوب احساسات، در بزرگسالی تنها و گم‌شده‌اند. شخصیت استیون بلک‌پول نیز چنان انسانی‌ست که دوست داریم او را در دنیای امروز پیدا کنیم؛ کارگری شریف، صادق و بی‌صدا که کسی صدایش را نمی‌شنود.

در دنیایی که آموزش همچنان به‌جای پرورش، در حال چیدن قالبی یکسان برای همه است، و در جهانی که کارگر هنوز به چشم «ماشین انسانی» دیده می‌شود، روزگار سخت نه فقط رمانی تاریخی، بلکه آینه‌ای است برای امروز ما.