یادداشت سَمی

        کتاب در ۶ فصل به روایت تجربه‌های افرادی می‌پردازد که به نوعی با سوگ پس از مرگ عزیزانشان دست و پنجه نرم کرده‌اند. فرزند، همسر و ... آن‌ها ادبیات را تنها پناهگاهی برای ابراز احساسات، خشم، تاسف، دلسردی، ناامیدی و ... یافتند و تلاش کردند سوگواری خود را در پناه واژه‌ها جای بدهند و ابراز کنند. درسته که هر فردی به نحوی متفاوت با رنج، درد دوری، جدایی و مرگ عزیزانش مواجه می‌شود ولی گاهی خواندن از تجربیات مشترک بین انسان‌های دیگر هم می‌تواند التیام‌بخش باشد ولی شاید در مدت زمان کوتاه، چرا که برای گذر از هر دردی تنها راه چاره گذر زمان و کمرنگ شدن آن خاطرات در ذهن آدمی‌ست.
به نظرم این کتاب نه فقط در زمان مرگ و سوگ، بلکه برای هر نوع رنج جدایی میتونه برای هرکسی مفید باشه. خوندنش خیلی سخته و حین خوندن حس میکردم ضربان قلبم به شدت بالا رفته ولی نهایتا ارزش خواندن داشت.