یادداشت زینب صاحبیان

        سه ستاره برای کشش و قلم و کنایه های به موقع نویسنده، دو ستاره کمتر یکی برای پایان بندی پوچ مانند مکتب تفکری نویسنده (به نقل قول دیگران) و دیگری برای عدم پرداخت کافی به شخصیت هایی که مهم مینمود مانند شکو و مرد ناشناس! خواستم یک ستاره دیگر کمتر بدهم برای بی هدفی نویسنده که با خود گفتم هیچ نویسنده ای حتی اگر بعد خماری و مستی هم قلم زده باشد بی هدف نمی نویسد و به منظور و مقصودی دست به قلم می برد، حتی اگر به منظور شهرت و ثروت و اهداف سطحی باشد! 
و در آخر اینکه مشخصا هر شخصیت و هر واقعه در این داستان نمادین است مانند اتاق آقای دکتر که میم لام از آن و در آن حرف میزد و مسلما نیاز به خواندن تفسیری فلسفی ادبی دارد. هرچند ممکن است تفاسیر به مزاج خوش بیاید یا نیاید!