یادداشت کوثر صرامی

        قبل از این‌که این کتاب را بخوانم ماشاالله خان در بارگاه هارون‌الرشید را خوانده‌بودم و به همین خاطر نسبت به خواندن کتاب دیگری از ایرج پزشکزاد تردید داشتم. اما دایی جان ناپلئون بسیار بهتر و بالاتر از کتاب ماشاالله خان بود و من از خواندن تک‌تک صفحاتش لذت بردم. ولی این‌که دغدغه شخصیت‌های مرد این‌قدر موضوع نازلی بود خوشم نیامد ضمن این‌که زیاد روی این موضوع مانور داده شده‌بود. تنها ماندن شخصیت اصلی داستان که نامش معلوم نشد نیز در پایان کتاب من را متأثر کرد چون برخلاف روند کلی انگار در صفحات پایانی یک غم بزرگ وجود داشت. اما در کل خواندن این کتاب خصوصا در روزهایی که موضوعات مختلفی ذهنم را به خود مشغول کرده‌بود برای من بسیار لذت‌بخش بود و بعد از خواندنش به شدت دلم می‌خواهد کتاب‌های قطور این‌چنین بخوانم و با شخصیت‌هایش زندگی کنم .