یادداشت سبحان افشار

                «سایکوسیس ۴:۴۸» تکان‌دهنده است. وهمی که سارا کین ساخته، انگار فراخوانی است از لایه‌های تاریک و ناشناخته‌ی درونتان. به‌قول آقای چرم‌شیر، سارا کین این نمایشنامه را «در حال» مریضی ننوشته؛ بلکه آن را «با» جهان فکری خودش و «درمورد» آن نگاشته است.
شگفتی نمایشنامه نیز در همین است. در «سایکوسیس ۴:۴۸» شما درمورد آوارشدن جهان نمی‌خوانید؛ بلکه، جهان آوار شده است. 
نمایشنامه کوتاه است؛ اما نوشته‌های مترجم اثر عرفان خلاقی را هم از دست ندهید.