یادداشت محمدصادق استرابی 🇵🇸

        قهوه عربیکا تلخ و ترش است. تلخی دارد ولی ترشی هم دارد. یک بعدی نیست. 
کتاب آقا وحید یامین پور هم واقعا عربیکا بود.
فقط با یک  تفاوت، عربیکای خوردنی ترشی دارد ولی عربیکای یامین پور، شیرینی.
تلخی های جنگ و نجاست رژیم غاصب را کامل، امید به زندگی لبنانی ها و روحیه مبارزاتی بدون خستگی را کامل نشان داده.
آشنایی قدیمی یامین پور با لبنان، همه چیز را بهتر کرده بود.
سفرنامه خوب، باید اوضاع فرهنگی را به ویژه پوشش دهد، اینکه برویم جایی، از ظاهر بنویسیم را که هر بنی بشری بلد است.
سفرنامه خوب یعنی خسی در میقات، یعنی جانستان کابلستان و یعنی عربیکا.
کتاب به خوبی فضای سیاسی فرهنگی لبنان را نمایان می کند و به جا و به موقع به روابط ایران لبنان و نظر مردم لبنان نسبت به ایران می پردازد.
کتاب بعضی مواقع به چیز هایی می پردازد که در ظاهر مهم نیستند ولی شیرینی کتاب به آنها است.
کتاب بسیار خوبی بود، نثر فوق العاده یامین پور و روایت مورد نیاز از لبنان.
تنها مشکل کتاب، ویراستاری آن بود که مشکل های اعصاب خورد کنی داشت.

پ.ن: کتاب در نهایتا ۴ ساعت تموم شد.