یادداشت محدثه عبدی

        آخرین فرصت. آه
اشک هایم می‌چکد و می‌نویسم. 
به احترام شهید باید ایستاد و باید از سبک زندگی اش آموخت. 
به احترام همسر شهید هم. بیان واقعیات زندگی و گفتن از تلخ و شیرینی ها جای تشکر دارد. 
چه زندگی درخشانی. 
مدت هاست این کتاب را دارم و هربار چند صفحه می‌خوانم و می‌بندم و می‌روم سراغ کتاب دیگری! ابتدای کتاب جاذبه ای نداشت. نویسنده می‌توانست بهتر شروع کند.(ذهنم کتاب پاییز آمد را سنگ محک بقیه کتب شهدایی قرار داده) اما این بار «جنگ تحمیلی ۲» مرابه سمت این کتاب کشاند و واقعا لذت بخش بود. 
. 
پایان/تیر۱۴٠۴