یادداشت Soli

        کتاب تموم شد، ولی من هنوز نمی‌تونم نفس بکشم. صفحه به صفحه، آغشته به این غم سنگین و وحشتناکی بود که طوری گلوی آدم رو می‌بنده که جایی برای اشک هم باقی نمونه.
راستش احساس پوچی می‌کنم.
نمی‌دونم عنوان کتاب در اصل هم همین بوده یا در طی ترجمه‌ها تغییر پیدا کرده، ولی «اعمال انسانی» اسم خیلی مناسبیه. اول که این عبارت رو شنیدم طبق معمول به یه چیز فکر کردم، به یک سری فضیلت. اما حالا نمی‌دونم می‌تونم باز هم دید یکسانی بهش داشته باشم یا نه.
فکر کردن بهش هم سخته. قرن‌های متمادی، آدم‌های متفاوت، تمام زندگی‌شون رو صرف این کردن که بفهمن آدمیزاد واقعا چیه و انسانیت به چه معناست؛ در نهایت هم هرکدوم به نتایج متفاوتی دست یافتن. آیا پاسخ واحدی وجود داره؟ نمی‌دونم. به هر حال هرکس آزاده برداشت خودش رو داشته باشه.