بیشترین چیزی که جذبم کرد لحن درست یا شاید نزدیک به درست کتاب بود. شخصیتی مثل قیدار آنقدر دوستداشتنی و حق است که آدم را تا خواندن ته کتاب دنبال خودش میکشد. اما قصهی کتاب آنطور که باید حق نیست. تجربهی خوبی بود. قیدار را هیچ وقت فراموش نخواهم کرد.
