یادداشت MBVPDR

        تمدن فقط یک لایه نازک روی وحشی‌گری است که با اولین گرسنگی می‌ترکد!

این رمانِ تکان‌دهنده، گروهی از روشنفکران اروپایی را به تصویر می‌کشد که در جنگل‌های آمریکای جنوبی گرفتار می‌شوند و برای بقا، به هم‌نوع‌خواری روی می‌آورند. تولی با نثری تیز مانند چاقوی جراحی، این پرسش را می‌شکافد: «آیا انسانیت ما واقعی است، یا فقط محصول رفاهی است که هر لحظه ممکن است ناپدید شود؟»

چرا بخوانیم؟ 
- برای مواجهه با «تیره‌ترین اعماق روان بشر»
- تجربهٔ «ادبیاتی که مانند شوک الکتریکی ذهن را بیدار می‌کند»
- اندیشیدن به این که «فاصلهٔ ما از وحشی‌گری، فقط به اندازهٔ سه وعده غذای نخوردن است!»

 در یک جمله:
این کتاب، آیینه‌ای است که نه چهره، که استخوان‌های وجودمان را نشان می‌دهد! 

پ.ن:
پس از خواندن، شاید نگاهتان به هم‌سفره‌هایتان برای همیشه تغییر کند...