یادداشت عرفان نظری

        * اینو از اولش بگم که من عاشق سفرنامه ام :)

منصور ضابطیان با "استامبولی" خواننده را به سفری دلنشین به قلب استانبول می‌برد. او با زبانی ساده و روانی، گوشه‌های پنهان و آشکار این شهر تاریخی را به تصویر می‌کشد. توصیفات زنده و رنگارنگش از بازارهای شلوغ، قهوه‌خانه‌های دنج و خیابان‌های پیچ در پیچ، حس حضور در استانبول را برای خواننده تداعی می‌کند.

نکات مثبت:
زبان روان و شیرین: ضابطیان استاد روایتگری است و با زبانی ساده و شیرین، خواننده را در جریان سفرش قرار می‌دهد.
توصیفات دقیق و زنده: توصیفات او از مکان‌ها، غذاها و آدم‌ها آنقدر دقیق است که انگار خودمان در حال تجربه کردن آنها هستیم.
ترکیب تاریخ و حال: ضابطیان به خوبی توانسته است تاریخ غنی استانبول را با زندگی روزمره مردم این شهر تلفیق کند.
عکس‌های زیبا: عکس‌های کتاب به زیبایی متن را تکمیل کرده و تصویری واضح از استانبول را در ذهن خواننده ایجاد می‌کنند.

باگ های کتاب از نظر من :

تکرار برخی موضوعات و اشاره به موارد سطحی : در برخی قسمت‌ها، احساس می‌شود برخی موضوعات مانند غذا خوردن و قهوه نوشیدن بیش از حد تکرار شده است.
عمق کمتر نسبت به آثار دیگر: در مقایسه با برخی آثار دیگر ضابطیان، "استامبولی" عمق کمتری دارد و بیشتر به یک سفرنامه لذت‌بخش شبیه است.

در یک جمله:
"استامبولی" یک پیاده‌روی دلنشین در قلب استانبول است که شما را با فرهنگ و تاریخ غنی این شهر آشنا می‌کند.