یادداشت سیدامیر اسلامی نژاد

        مرگ ایوان ایلیچ بهانه‌ای شد تا به زندگی خود نگاهی بیندازد.
در واقع قرار گرفتن نقطه پایان در دیدرس او باعث شد که از توهم جاودانگی و این خیال باطل که مسیرش همیشه ادامه خواهد داشت
دست بردارد
و بیشتر به مسیر بیندیشد.
آن‌چه پشت سر گذاشته بود حالا برایش معنای دیگری داشت
انگار که مرگ، چشمانش را به روی زندگی باز کرده بود
و حالا که خوب نگاه می‌کرد
جز لحظاتی از کودکی، خاطره‌ی خوشی نمی‌دید.
انگار اصلا زندگی نکرده بود.

مرگ، مثل یک سیلی محکم در آخرین لحظات او را به هوش آورد تا زندگی و جایگاه خود را در آن بهتر ببیند
و بعد خیلی ساده‌تر با مرگ روبرو شود.
«مرگ هم تمام شد‌. دیگر از مرگ اثری نیست.»