یادداشت مشکات عبادیان

        جدا از  لذتی که بردم ؛  تمثیلات کمی بیش از اندازه اند.
تمثیل در ادبیات حکم نمک غذا را دارد و بایستی به اندازه باشد.
و  نویسنده هم کمی اصول منطق را برای پیشبرد داستان زیر پا گذاشته بود.
 نسبت به جلد اول"چایت را من شیرین می کنم" -از روی قلم خود نویسنده اگر قضاوت کنیم- ضعیف تر بود. 
ولی در کل رمان قوی و شیرینیست
 نویسنده در انتقال هیجانی که میخواهد (به مخاطبش) موفق بوده  که قابل تقدیر است:))