یادداشت آتن

        برای من نوشتن و حرف زدن از کتاب‌های مشهور و شناخته شده سخت‌تره. انگار باید زوایا و ابعادی از کتاب رو بررسی کنم که شاید فراگیر و قابل توجه نباشه.
اول از هرچیزی به نظرم فیلم شب‌های روشن رو ببینین. سکون و آرامش و انزوا و دیالوگ‌های قشنگ کلماتی هستن که با یادآوری این فیلم در ذهن من نقش می‌بنده و از قضا تاثیر پذیرفته از همین کتابه.
‌این کتاب روایتگر تنهایی و انزوای اجباری آدم‌هاست. روایت زندگی مرد جوانی که راوی داستانه و با احساسات عمیق و متناقضی از جنس عشق، رها کردن، یأس، امیدواری و ناامیدی دست و پنجه نرم می‌کنه. 
در جهان امروز کلمات جدیدی به روابط اجتماعی اضافه شدن که تا سال‌ها قبل وجود نداشتن‌. شاید اگه داستایفسکی در زمان ما می‌زیست اسم کتاب رو به situation ship و یا ghosting تغییر می‌داد و برای راوی داستان بنظرم انتخاب درستیه. 
هنر داستایفسکی نزدیک کردن آدم‌ها و مخاطبانش به دنیای درونی شخصیت‌های داستان، با توصیف فضای شهری و احساساتِ مقطعی اون‌ها از وضعیت موجوده. شخصیت‌های داستان نمادهای عمیقی از آرزوهای انسانی و انسانیت دارند‌. ناستنکا برای من تجسم زیبایی و رازه. دختری که در عین خوش قلب بودن، عشق و علاقه‌ی شخصی رو به هرچیزی ترجیح می‌ده و تلاش می‌کنه احساسات راوی رو نادیده بگیره.
نشرماهی در چاپ جدید این کتاب با اضافه کردن نقاشی‌های دابوژینسکی ما رو بیشتر با فضای پترزبورگ آشنا می‌کنه. جنس روغنی کاغذها تجربه جالبی از کتاب خوندن برای من داشت و ترجمه سروش حبیبی ( مثل همیشه) بی نظیر بود.