یادداشت محدثه گرافر

        دِینی بر گردنِ سرنوشتم دارد این کتاب که بر خودم لازم می‌دانم درباره‌اش بنویسم 

مجموعه‌ کتاب‌هایی که "مقدمات تدبر در قرآن" اولینِ آن است، در مدرسه قرآن و عترت دانشگاه تهران به "کتاب‌های روشی" معروف‌اند؛ کتاب‌هایی که می‌آموزند چگونه فهمیدنِ غرضِ خداوند را از نزول هر سوره‌ی قرآن. کتاب‌های روشی بر اصول دقیقی تالیف شده‌اند که از آن می‌گذرم. 

جلد اول با هدف آشنایی مخاطب با سوره‌ها به عنوان حقایق جاری در زندگی نوشته شده؛ حقایقی که با آن‌ها یا مواجهیم و بی‌توجهیم، یا می‌فهمیم و فرار می‌کنیم، یا هنوز به درستی باور نکرده‌ایم، که همه‌ی این‌ها صورت‌های مختلف از یک واکنش‌اند: غفلت! 

۱۲ فصلِ این کتاب، دو قسمت اصلی دارد:
۳فصلِ اول، به بیان اهمیتِ تدبر(به معنی توجه به غایت و مقصد هر چیزی) و چرایی و چگونگی آن می‌پردازد.
در ۹فصلِ بعدی، ۹ سوره بررسی می‌شوند:
سوره فلق، ناس، نصر، همزه، ماعون، زلزال، ضحی، انشراح و عبس.  در هر فصل، ابتدا معنی هر واژه از سوره را به درستی می‌فهمیم. یاد می‌گیریم که برای فهم قرآن، لازم است از ترجمه‌های تحت اللفظی فراتر برویم. گاهی معنی یک کلمه از زبان عربی برابر با چند جمله از زبان فارسی‌ست. و بعد با متن‌های مختلف تفسیری و در راس آن‌ها تفسیر المیزان و اهمیت مطالعه‌ی آن‌ها در فهم سوره‌ها آشنا می‌شویم و به کمک معانی کلمات و ارتباط کلمات در هر آیه، در بستر تفسیر، برای فهم غرض سوره‌ها تلاش می‌کنیم و برای عمل به این فهم، که می‌شود: طهارت. 

لازمه‌ی رشد از نگاه قرآن، تلاش برای دانستن و عمل به دانسته‌هاست.
و هر کسی که "مقدمات..." خوانده، حتی اگر یک هفته هم بر عمل به آموخته‌هایش مانده، شیرینی‌اش را چشیده. مقدمات‌خوانده‌ها می‌دانند چه می‌گویم...