یادداشت MBVPDR

        ﴿ من نه بهتر از دیگرانم، نه بدتر؛ فقط صادق‌ترم! ﴾

این زندگینامهٔ خودنوشت، انقلابی در ادبیات اعترافی ایجاد کرد. روسو با شجاعتی بی‌سابقه، تاریک‌ترین گوشه‌های وجودش را عریان می‌کند: از خیانت‌هایش تا فرزندانی که به پرورشگاه سپرد.
«من قلب انسان را بر کالبد می‌شکافم، نه برای درمان که برای نشان دادن بیماری‌اش.»

چرا این کتاب یک شگفتی است؟
انقلابی در صداقت: نخستین بار در تاریخ کسی به چنین سطحی از خودافشایی رسید  

کالبدشکافی روان: تحلیل رفتارهای به ظاهر غیرمنطقی که بعدها پایه روانکاوی شد  

سبک ادبی منحصر به فرد: ترکیب روایت داستانی با فلسفه‌پردازی  

۵ نکته کمتر گفته شده:
1. روسو این کتاب را در تبعید و تحت فشار روانی شدید نوشت  
2. بخش‌هایی از آن پس از مرگش منتشر شد (به خاطر محتوای جنجالی)  
3. تاثیر مستقیم بر نویسندگانی چون تولستوی و داستایفسکی داشت  
4. نخستین بار مفهوم "کودکی" به عنوان دوره‌ای مستقل مطرح شد  
5. شرح دقیق بیماری‌های روان‌تنی او (از تپش قلب تا پارانویا)  

در یک جمله:
این کتاب آیینه‌ای است که نه چهره، که ژرف‌ترین لایه‌های روان انسان را نشان می‌دهد.

پ.ن (آیا ارزش خواندن دارد؟):
قطعاً! اما نه برای همه:  
برای شما مناسب است اگر: به روانشناسی، فلسفه یا تاریخ علاقه دارید ، تحمل نثر قرن ۱۸ را دارید ، از تحلیل رفتار انسان لذت می‌برید  

شاید مناسب نباشد اگر: دنبال کتابی سرگرم‌کننده می‌گردید ، از جزئیات شخصی بی‌حوصله می‌شوید  

نکته خوانش: بهتر است همراه با «تأملات» مارکوس اورلیوس خوانده شود (برای مقایسه دو نگاه به خودشناسی)