یادداشت زهرا برادران

        نادر ابراهیمی را پراشتیاق دوست می‌دارم. و هر اثری که از او می‌خوانم، پر می‌شوم از حسرت.. کاش حضورش را درک کرده بودم در آن دوره‌ی هم‌عصری که کودک یا نوجوانی نوپا قلمداد می‌شدم.
تکثیر تاسف انگیز پدربزرگ را در حالی خواندم که به صورتی کاملا تصادفی، شب‌ها همراه با همسرجان، سریال Black Mirror  را در انتقاد به تکنولوژی تماشا می‌کردیم. د دروغ نیست اگر بگویم داستان نادرخان در سال ۱۳۷۴ برایم جذاب‌تر بود از سریال نوساخته‌ی عصر هوش مصنوعی‌ها.
البته قطعا علاقه‌ی بیشتر من به کتاب، نسبت به‌ دنیای تصویر و فیلم و سریال، در این قیاس بی‌تاثیر نیست‌.