یادداشت dream.m

        اول از هرچیز، ارجاع میدم به ریویوو آرمان عزیز که نظرم با نظرش یکیه♡♡♡♡
دوم اینکه خوندن از هدایت رو دوست دارم چون اسم بزرگی توی ادبیات فارسیه، و تاریخ ادبیات ایران تحت تاثیرش پیشرفت خوبی داشته، هرچند خودش هم تحت تاثیر نویسنده های بزرگی بوده.
اما این کتاب، خب توی همخوانی هم گفتم توی همچین ژانری که رفتارهای اجتماعی رو با زبان طنز نقد میکنه، شخصا دایی جان ناپلئون رو ترجیح میدم. شخصیت پردازی این داستان یعنی حاجی آقا، ضعیف بود، تقریبا تا اواسط کتاب فقط داشت لیستی از رذائل رو ردیف می‌کرد که به نحوی بچسبونه به حاجی. بعد هم رفته رفته به شدت تکراری و خسته کننده شد. البته که دانش و اطلاعات هدایت رو نمیشه انکار کرد و ردش رو توی داستان میشه دید؛ اما نحوه روایت اصلا جذاب نبود برای من. بعد از یک جایی دیگه واقعا علاقه ای به ادامه نداشتم. 
..
خوشحالم که پرونده هدایت رو بستیم :))
باتشکر از الف و سین