یادداشت زهرا قرنین

        و من این کتاب رو در نیمه شب نهم تیر ۱۴۰۴ تموم کردم. 
و این فصل پایانی رسما اشک من و درآورد.
.
بینوایان به معنای واقعی یک شاهکار هست. و هر چی بگم نمیتونم حق مطلب رو ادا کنم. 
نکته جالب اینه که تمام افراد این کتاب کسانی بودند که به نوعی بینوا بودند. به عبارتی بینوایی  بشر رو نشون میده. 
.
بیش از همه برای گاوروش، اپونین، اون دو تا پسر بچه سرگردون و ژان والژان متاثر شدم. 


.
+من با این ترجمه خوندم ولی  ترجمه روانی نبود. البته من کتاب رو از کتابخانه گرفته بودم و چاپش خیلی سال پیش بود، شاید در چاپ‌های جدید متن روانتر شده باشه، نمیدونم. 
نسخه‌ای که در طاقچه هست با ترجمه خانم تولایی خیلی روان‌تر هست ولی انگار خیلی کوچولو سانسور داره.
.