یادداشت ghazal

        به نام خدا
این اولین یادداشتیه که توی بهخوان می‌نویسم ؛
شاید اگر اینطوری بگم بهتر باشه که این اولین کتابیه که حین فعالیت و حضورم توی بهخوان تموم کردم.
و برسیم به کتاب.
سووشون.
نوشته اول کتاب انقدر برام شیرین بود و به نظرم قشنگ بود که مطمئن بودم عاشق قلم سیمین دانشور می‌شم.
«به یاد دوست که جلال زندگی ام بود،
و در سوگس به سووشون نشستم»
داستان، یک خانواده رو روایت می‌کنه؛
در زمان جنگ جهانی دوم در شیراز.
یوسف و زری شخصیت های اصلی داستان که عشق اونها مملو از شجاعته
یوسف یه شخص دغدغه منده ، دغدغه رعیت و مردم عادی شهرش درگیر قحطی و بیماری هستند در حالی که بیگانه ها دارن کشورش رو به تاراج میبرن
در مقابل زری ،همسر یوسف 
نهاد خانواده ای که تمام تلاشش بر آروم بودن اون خانواده‌اس شاید مثل بقیه شخصیت ها سر نترسی نداشتن باشه،اما به وقتش شجاعتش رو به رخ می‌کشه
می‌دونم این شخصیت و ها داستان های کتاب برای همیشه یه گوشه ای از قلب من رو اشغال خواهند کرد.
قلم سیمین دانشور بشدت روونه اونقدری که شاید باورتون نشه
و نگم از دیالوگ هاش...
این داستان رو نمی‌خوام با هزار نوع استاندارد و معیار اندازه گیری کنم.
ولی به جان ما که نشست...