بعد از بیگانه به نظرم زیباترین اثر کامو هست به جملاتی که مثل شراب شیرین به رگ آدم نفوذ میکنه.صحبتهای قاضی طائب با شخصی که دیالوگش تو کتاب نیست و باید از جوابهای قاضی فهمید که او چه میگوید.آیا طرف مقابلم وجود دارد؟آیا قاضی با وجدان خود حرف میزند؟آیا برای قانع کردن خودش این گفتگو رو ترتیب داده؟
