یادداشت ریحانه باقری

        حقیقتش هنوزم نمیتونم دقیق بگم راجع به کتاب نظرم چیه ... از یه سمت حس میکنم علاقه ام بهش بیشتر از خطای ستارگان بخت ماست ،از یک سمت دیگه حس میکنم اصلأ نپسندیدمش 
میتونم بگم به نسبت بقیه داستان های جان گرین شخصیت پردازیش عموما اونقدرا قابل درک و حامل حس همزاد پنداری نیستند اما دیالوگاشو خیلی دوست داشتم ( من خیلی اهل جمع اوری دیالوگ ها نیستم). از اون سمت کتابای داستانی درمورد ocd کم اند و قطعا انجام چنین کاری براش آسون نبوده . برعکس چیزی که خیلیا ممکنه تصور کنن ژانرش معمایی هم هست و روش حل ماجرا اگه درست یادم باشه دور از ذهن بود و جالب ... پایانش واقع گرایانه بود اما کاش میشد طور دیگه ای واقعیت هم رقم میخورد ...
https://taaghche.com/book/27884