یادداشت نیکی

        امه همیشه برای من جزو نویسنده های محبوب بوده....
در داستان های امه پوچ بودن نشان داده نمیشوند، وجود دارند، لمس شدنی هستند.
در دزدی های شبانه، بی ارزش شدن ارزش های انسانی پررنگ و منطقی میشوند، در گناه کردن همه چیز آنقدر طبیعی به تصویر کشیده میشود که فراموش میکنی زندگی واقعی چه رنگی و چه شکلی است...
برای من درموش جور دیگری جالب بود