یادداشت محمدحسین معصومی

        این کتاب به نوعی تکمیلیه کتاب "احیای علوم سیاسی" هست.
اصول کتاب و روند کتاب مثل کتاب احیای علوم سیاسی هست ولی محتوی...
اگر کتاب احیای علوم سیاسی و این کتاب رو بدون ذکر نام نویسنده به یک نفر بدی بخونه، احتمال داره بگه از یک انتشارات هست، ولی یحتمل میگه از دو نویسنده هست!!

تا یه جایی از کتاب که جلو میرفتم، با خودم میگفتم این کتاب در اصل باید زودتر از کتاب احیای علوم سیاسی نوشته و منتشر میشد. 
ولی رفته رفته مطالب رنگ و بوی دیگه ای گرفت.
اگر سوگیری کتاب احیای علوم سیاسی رو "فلسفی" بدونیم، این کتاب کم کم سوگیریش تبدیل به "سیاسی" شد و از حالت "عِلم" خارج میشه به نوعی.
(البته این نکته حائز اهمیت هست که این دو کتاب، یکسری گفتار هستن و نه صحبت های اساسی و ریشه ای) 

از بخش دوم کتاب این احساس(به من) دست میداد که انگار قراره صرفا یکسری مسائل گفته بشه، فارغ از بار و ارزش محتوی اون. به نوعی اون قلم جدید و ماهرانه بشیریه تبدیل شد به یک "ماشین تحریر"! و در عین حال احساس میکردم داره "تیکه" میندازه به یکسری آدم ها و نظام ها :))
خوب این به خودی خود بد محسوب نمیشه ولی منتظر یک پایان بندی بودم که همه این شرح و توضیحات رو به هم وصل بکنه و این آسیب شناسی ها و مینی درس های اقتصادی و نظام سیاسی رو به یک سرانجامی برسونه.

و تهش رسیدیم به صحبت هانا آرنت که برابری و عدالت به نوعی مفهومی پوچ، و هدف اصلی انقلاب ها، آزادی باید باشه!

در واقع من قیافم شده بود مثل صورت پوکرِ سیامک انصاری در فیلم های مهران مدیری 😐.

و نفهمیدم این همه آسیب شناسی از دیدگاه ها و جهت های مختلف از نظام های گوناگون که کردیم این آزادی و رهایی دقیقا از کجای این مطالب اومد بیرون🤔
رفتم کلمه"آزادی" رو تو بخش جستجو زدم. تو کل حدودا صد صفحه فقط 13 بار کلمه آزادی نوشته شده که اون هم بخش زیادیش گفته های دیگران هست نه نقد و شرح خود استاد بشیریه...
البته که انتقاد منِ نوعی به عنوان یک کنجکاو راه سیاست و تاریخ، قسمت زیادیش (ممکنه) به خاطر این باشه، هنوز کتاب های زیادی از استاد بشیریه نخوندم و شاید باید به دنبال پاسخ هام در کتاب های دیگه ایشون بگردم!

ولی در مجموع این نظر فعلی من در این زمان و مکان فعلی به این کتاب بود و شاید در آینده به درستی و یا نا درستی این نتیجه پی ببرم