یادداشت علی قاسمی 🇵🇸 🇮🇷

        کسانیکه علاقه‌مند به سبک رئالیسم جادویی اند میتونه کتاب جالبی واسشون باشه. ایده‌ی روایتگری زندگی صدساله خانواده‌‌ای در ماکوندو و چالش‌های واقعی این خانواده که با خیالات و افسانه [که جزء لاینفک رئالیسم جادوییست]  در هم  آمیخته شده بود ایده‌ی جالبی بود. با تمامی این اوصاف، صدسال تنهایی یک کتاب سخت برای خواندن می‌باشد از بس که اسامی اعضای خانواده تکراریست و خواننده را در تطبیق اسم با مسمی بسیار کلافه می‌کند. همچنین عدم علاقه‌ی چندان اینجانب به سبک رئالیسم جادویی که واقعیات را با افسانه‌ها ترکیب میکند باعث میشود نمره‌ی عالی به این اثر ندهم.  اما جدای از نظر شخصی هم به هیچ عنوان این کتاب را برای نوجوانان چه پسر و چه دختر توصیه نمی‌کنم؛ برای بزرگسالان هم با تمامی نکات مثبت و قلم خوبی که نویسنده و مترجم داشتند، چندان کتاب قابل توجهی نمی‌دانم  (برخلاف تبلیغات زیادی که در مورد این کتاب شده) و ارزیابی بنده متوسط می‌باشد.