یادداشت آسمان احمدی

        امان از ویکتور هوگو.. ایده هایش.. داستان گویی‌اش... و امان از رنج و امان از رنج.
رنج کلمه‌ی ساده ای است اما شما رنج های مردی را تصور کنید که روزهای آخر عمرش را که به انتظار حکم اعدام میگذراند و آن را به نوشتن اختصاص می‌دهد.
هوگو این اثر را در نقد اعدام ها و خشونت سیستم قضایی و اجتماع نوشته.
نقدی که چقدر دردناک در داستان مرد رو به اعدام را با روایت خود شخص و نوشته‌های شخصی اش نشان داده.
مردی که ما نام و نشانش را نمی‌دانیم و هرگز جرمش را نخواهیم فهمید، تنها حالات و احساسات درونی او را می‌بینیم.
رمانی کوتاه اما پرمعنا و عمیق، پر از احساسات و روان..
..
اما کلود ولگرد
داستان مرد فقیری را در انجام جرم و زندان روایت میکند و این داستان برخلاف آخرین روزهای یک محکوم در جنبه اجتماعی نوشته شده.
جامعه ای که فقط و جنایت نتیجه‌ی بی‌عدالتی در آن شکل گرفته را روایت و نقد می‌کند.
(این داستان دوم مرا به شدت به یاد بینوایان انداخت.)