یادداشت اسماء اسدی

        این رمان شبیه فیلم های جنایی بود که ذهن رو درگیر میکنه با هر احساس نویسنده شمارو همراه خودش میبره ، احساس ترس و وحشت و بیماری و ضعف و شادی و پیروزی رو پا به پای نویسنده پیش میرید ولی با ی فیلم دو ساعه میشد تمامشو حس کرد و نویسنده لازم نبود اینقدر داستانو کش بده که اخرش خودشم ندونه چجور تمومش کنه پایانش قابل پیش بینی بود بد نبود