یادداشت کائوروکو واگوری

        💥این کتاب را خواندم و قصد ندارم در این یاداشت درباره آن نظر بدهم ولی یه سوالی عمیقاً ذهنم منو مشغول کرده
مدام از خودم می پرسم چرا؟واقعا چرا؟؟🧐🤯
🌟یه احساس خاص وجود دارد که شاید شما هم تجربه کرده باشید.
.
.
.
.
🌟🧐آیا تا به حال با شخصیت های یک داستان احساس هم ذات پنداری کرده اید؟
 💫داستان این کتاب درباره سه بچه از خانواده ثروتمند و اشرافی هستند که به ناگهان یتیم می شوند مردی از اقوام دور آنها به قصد بالاکشیدن ثروتی که به ارث رسیده سرپرستی آنها را قبول می کند.در طول ما شاهد زجر و ظلم بر این کودکان هستیم. وقتی داشتم داستان را دنبال می کردم پیوسته علاقمند و منتظر این لحظه بودم که این بچه ها از آن وضعیت رهایی پیدا کنند من دلم برای آن ها می سوخت 💔🖤
💫اما حالا که کتاب را تمام کردم این سوال در ذهنم می چرخد «چرا باید برای شخصیت های خیالی که واقعی نیست ناراحت بشوم؟احساسات من واقعی هستند اما آن بچه یتیم ها فقط خیال هستند و وجود خارجی ندارند
✨چرا انسان باید نسبت به یک پدیده خیالی احساسات واقعی نشان بدهد؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟
📝این میزان تاثیر گذاری محصول چیه؟
🖍️قدرت احساسات انسانی که بی حد و مرز پیش می رود ؟
یا
🖍️قدرت تخیل انسان که مرز واقعیت و خیال را پاره می کند؟
✍️شما تویه چه داستان هایی از سرگذشت تلخ و مرگ یک قهرمان ناراحت و آزوده شدید؟ 🙃