یادداشت مآلیس.

        عصیانگران: سه‌گانه‌ی جذابی که من رو یاد فیلم‌های مارول میندازه.
داستان درمورد نواست، دختری که خانوادش رو از دست داده و اعتمادش نسبت به عصیانگران، قهرمانانی که مردم گاتلون‌سیتی رو نجات میدن، نابود شده. اون توی گوه آشوب‌گران بزرگ شده، و حالا میخواد با استفاده از قدرت‌هاش عصیانگران رو نابود کنه.
بنظر من کتاب عالی بود. فضاسازی، شخصیت‌پردازی، توصیفات، هدف‌ها و غافلگیری، همه فوق‌العاده بودن. جذاب‌ترین شخصیت کتاب، فوبیاست. آشوبگرِ اسکلت‌واری که میتونه تبدیل به ترس‌ها بشه و همیشه به طور مرموز و مشکوکی توی تنهایی خودش غرقه. من واقعا ایده‌ی داستان رو دوست دارم. قلم نویسنده جذابه و مترجم اون رو ادبی و خوب ترجمه کرده. کتاب هیجان‌انگیزه و پایانش عالیه. و حالا می‌رسیم به مهم‌ترین بخش؛ مفهوم کتاب. تا حالا فکر کردین اون چیزی که همه میگن حقیقت و درسته غلط باشه؟ یعنی یک سری ابرقهرمان که ادعا میکنن دنیا بهشون احتیاج داره و واقعا آدمای خوبین، اما در واقع این چنین نیست. وقتی عصیانگران رو خوندم با خودم فکر کردم که بعضی مواقع حق با آدماییه که همه بهشون میگن بد. من واقعا با آشوبگران موافق بودم و طرز فکرشون بهتر از عصیانگران بود. تیم آشوبگران رو خیلی دوست داشتم و رخدادهایی که براشون پیش میاد. روابط احساسی داستان هم واقعا خوب و دست‌داشتنیه. در کل خیلی پیشنهادش می‌کنم.