یادداشت دخترخونده‌ی‌کالین‌هوور:)

        خییلی قشنگ بود. واقعا از اون دسته رمان‌هایی که باید خوند. ارتباط گرفتن با شخصیت‌های یه کتاب، جوری که انگار یه زمانی عضوی از خانواده و دوستانت بودن خیلی احساس خوبی داره. کارلی و اعضای خانواده‌ی مورفی برای من چنین حسی داشتن. انگار منم همراه کارلی، ۸۰ روز کنار این خانواده زندگی کردم و الان باید از دوستای کوچولوم خداحافظی کنم. پسربچه‌های توی داستان‌ها خیلی شیرینن. این کتاب رو به پیشنهاد کتابدار کتابخونه خوندم. و بازم مثل همیشه، دلم برای خانواده‌ی مورفی و لحظات قشنگشون تنگ میشه.