یادداشت بهار ناصری

        رمان جذابی بود.بردن جایزه نوش جانشان
در میدان انقلاب فقط یک نفر این نویسنده را می شناخت که البته کتاب راهم نداشت.خوشحالم که در فیدیبو بود و خواندمش.
فقط در این کتاب از بی انصافی در حق گیاهخواری خوشم نیامد.
این کتاب  به ویژه از این نظر مهمه که برام خیلی خوب فرآیند رد شدن آدم ها از مرزهای دیوانگی رو نشون میده.
اون جایی که تو آخرین اتصالاتت رو با دنیای واقعی قطع می کنی.
اون جایی که دلت می خواد هرچی باشی جز آدم.
شاید اصلا یه درخت.....