یادداشت محمد

        کتاب جالبی است. برای عده ای که در سراب رسانه مستقل و بدون سوگیری هستند مفید است.

حرف کتاب این است که رسانه مستقل نداریم، بالاخره شما یک سمت و سویی دارید(سنگ که نیستید) این سوگیری ممکن است شما را از حقیقت دور کند و به عقیده نویسنده هنر این است شما بتوانید این سوگیری در رسانه‌ها را تشخیص دهید، نظرات مغایر با عقیده خودتان یا جریان اصلی خبری را بخوانید، خودتان را در جایگاه فکری مخالف قرار دهید تا به حقیقت برسید چون حقیقت دست یک نفر نیست و رسانه‌ها هرکدام بخشی از حقیقت را منتشر می‌کنند که متناسب با مصالح خودشان است خواه این مصالح مخاطب باشد خواه حکومت یا جریان ثروت.

توجه کردید جدیدا توئیتر عبارت«رسانه وابسته به دولت» زیر  بعضی از رسانه ها را برداشت؟ یادتان است جیسون رضائیان را آزاد کردند و جف بزوس رییس آمازون و مالک واشنگتن پست با هم دیدار داشتند؟(فکر کنم با هواپیما شخصی همین یارو رفتند آمریکا) به نظر باید در تعریف رسانه وابسته تجدید نظر کرد. قاعدتاً تمام رسانه‌ها وابسته به کشور خودشان هستند و طبیعتاً امری خلاف مصالح آن انجام نمی‌دهد(رسانه جریان اصلی وگرنه مخالفین طبعا رعایت نمی‌کنند).
عنوان می‌شود که رسانه‌ محافظ دموکراسی است ولی خب به نظرم ظاهراً رسانه اول ناسیونالیست است بعد دموکرات. البته منحصر در آمریکا نیست و یحتمل تمام کشورها چنین هستند و اول مصالح کشور را در نظر میگیرند و بعد به موضوعات دیگر.

داخلی هم اگر صحبت کنیم میشود گفت من مخاطب فارس و مشرق هستم شما شرق، انتخاب و خبرآنلاین و ... این رسانه‌ها بر مبنای مخاطب گزارش می‌دهند و از همان زاویه دید به واقعیت نگاه می‌کنند فلذا واقعیت به صورت کامل به مخاطب انتقال پیدا نمی‌کند.( واقعا شرق و خبرآنلاین و انتخاب را پیگیری می‌کنید؟ لااله الاالله)

یک قسمت جالب کتاب هم نمونه‌هایی از خبرهای غیر از جریان اصلی در آمریکا بود.