یادداشت مصطفا جواهری

                {معمولا دل‌کندن از کتاب‌ها سخت‌تر از به‌دست‌آوردنشان است. به عهدی می‌ماند که میان نیاز و فراموشی بسته شده باشد، کتاب‌ها پاره‌ای از وجود ما می‌شوند، مثل شاهدان لحظات بی‌بازگشت زندگی ما.}

این داستان بلند، مصداق حقیقی «خیر الکلام ما قَلّ و دَلَّ» است. تقریبا با قاطعیت می‌توانم بگویم که حتا یک‌ جملهٔ اضافی هم ندارد. از بهترین داستان‌های بلندی بود که خوانده‌ام.
استاد ادبیات دانشگاه کمبریج، به دنبال یافتن پاسخ معمایی، با چند کتابخوار دیگر آشنا می‌شود و...
از دسته کتاب‌های کتابی است و حتما کتاب‌باز‌ها خواند پسندیدش.
و پیشنهاد می‌کنم سراغ ترجمهٔ بیوک بوداغی بروید.